Translate

ΓΚΑΖΟΝ




Το  αυτόματο πότισμα του γκαζόν και ειδικά  με υπόγειους εκτοξευτήρες έχει αρκετές πολυπλοκότητες. Για να το κάνω πιο κατανοητό φέρνω ενα σχέδιο παράδειγμα.
      Για να αρχίσουμε την μελέτη μας ξεκινάμε  από την παροχή που μας εξασφαλίζει το δίκτυο σε διάφορες πιέσεις. Για να κάνουμε σωστούς υπολογισμούς μετράμε την στατική πίεση και την παροχή του δικτύου σε διάφορες πιέσεις με παροχόμετρο.
    Δεύτερο βήμα είναι να μετρήσουμε, να σχεδιάσουμε και να μελετήσουμε την κάτοψη του χώρου που θα βάλουμε χλοοτάπητα και τα σημεία παροχής νερού.


Η μέτρηση της παροχής νερού που βρίσκεται αριστερά από την επιφάνεια Α έχει για παράδειγμα τις εξής μετρήσεις:
Στατική πίεση 4bar με παροχή 0 λιτ/ώρα
         Πίεση   3.5bar  με >>   750 >>
         >>       3  >>  με >> 1000 >>
         >>      2.5 >> με >> 1400 >>
         >>       2  >>  με >> 1700 >>
         >>      1.5 >> με >> 1850 >>
         >>       1  >>  με >> 2000 >>

  
      



                                                                                Τρίτον να σχεδιάσουμε πάνω στην κάτοψη τα σημεία όπου θα μπουν οι εκτοξευτήρες και τι ακτίνα θα έχει ο καθένας.


Οι εκτοξευτήρες μεταξύ τους θα πρέπει να έχουν αλληλοκάλυψη διαβροχής δηλαδή η ακτίνα του ένα να φτάνει μέχρι τη βάση του αλλού. Σύμφωνα με τις διαστάσεις θα χρειαστούμε
6 εκτοξευτήρες ακτίνας 6m στην επιφάνεια Α
6 εκτοξευτήρες διαδρόμου στην επιφάνεια Β
6 εκτοξευτήρες ακτίνας 4m στην επιφάνεια Γ και
4 εκτοξευτήρες ακτίνας 10m στην επιφάνεια Δ

    Τέταρτον να μελετήσουμε το είδος του εκτοξευτήρα και την παροχή του
   



Οι πιο γνωστοί υπόγειοι εκτοξευτήρες που χρησιμοποιούμε είναι οι:
A) στατικοί, οι οποίοι εκτοξεύουν νερό ταυτόχρονα σε όλη την επιφάνεια επιλογής ακτίνας.
στατικός εκτοξευτήρας
Β) στατικοί πολλαπλών περιστρεφόμενων ακτινων,  οι οποίοι έχουν πολλές λεπτές ακτίνες νερού που περιστρέφονται στο χώρο
mp rotator
Γ) γραναζωτοί, οι οποίοι έχουν  περιστρεφόμενη κεφαλή μιας χοντρής ακτίνας νερού.

Όταν η επιφάνεια γκαζόν είναι μακρόστενη χρησιμοποιούμε στατικούς εκτοξευτήρες διαδρόμου ή στατικούς πολλαπλών περιστρεφόμενων ακτινών διαδρόμου
Όταν χρειαζόμαστε ακτίνες μέχρι 3 μετρά χρησιμοποιούμε στατικούς ανάλογης ακτίνας
Όταν είναι μέχρι 5 μέτρα χρησιμοποιούμε στατικούς ανάλογης ακτίνας ή στατικούς πολλαπλών περιστρεφόμενων ακτινων
Όταν χρειαζόμαστε ακτίνες άνω των 5 μέτρων χρησιμοποιούμε γραναζωτούς ή στατικούς πολλαπλών περιστρεφόμενων ακτινων

Όταν ο χώρος έχει  έντονους συχνούς ανέμους χρησιμοποιούμε εκτοξευτήρες με χαμηλή κλίση εκτόξευσης νερού και αποφεύγουμε τους στατικούς πολλαπλών περιστρεφόμενων ακτινών

Όταν έχουμε έντονες κλίσεις εδάφους προτιμούμαι τους στατικούς πολλαπλών περιστρεφόμενων ακτινων



Στο σχέδιό μας χρησιμοποιήσουμε γραναζωτούς στην επιφάνεια Α, διαδρόμου στη Β, στατικους στη Γ και γραναζωτους στη Δ. 



   Όσον αφορά τις παροχές του κάθε εκτοξευτήρα μπορούμε να τις μελετήσουμε βάση ειδικών πινάκων που βγάζει η κάθε εταιρία
Παρακάτω παρουσιάζω τέτοιους πίνακες ορισμένων εταιριών για γραναζωτους, στατικούς πολλαπλών ακτίνων και στατικούς.

  Στους γραναζωτους ανάλογα με το ακροφύσιο που θα τοποθετήσουμε  στην κεφαλή και την πίεση ροής που επικρατεί, θα καθορίσουμε την ακτίνα και την παροχή του εκτοξευτήρα.
 Στους στατικούς και στους στατικούς πολλαπλών περιστρεφόμενων ακτίνων αυτό καθορίζεται από την κεφαλή που θα βιδώσουμε στον εκτοξευτήρα, από την γωνία ποτίσματος της επιφάνειας, από την ρύθμιση παροχής της κάθε κεφαλής(υπάρχει ειδική βίδα)  και από την πίεση ροής.

  
ΓΡΑΝΑΖΩΤΟΙ  HUNTER και RAINBIRD:

       
  
 


 

 




 ΣΤΑΤΙΚΟΙ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝΩΝ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΑΚΤΙΝΩΝ MP ROTATOR:
 



 









ΣΤΑΤΙΚΟΙ    HUNTER και  RAINBIRD:










    Πέμπτον μελέτη ηλεκτροβανων και σωληνώσεων
    Προσθέτοντας τις παροχές ομοειδών εκτοξευτήρων βρίσκουμε την συνολική παροχή τους.  Πχ αν σε μια μεγάλη έκταση το σύνολο της παροχής των γραναζωτων  εκτοξευτήρων έχει άθροισμα 8000l/h(λίτρα/ώρα) και η παροχή μας είναι 2300l/h,τότε 8000/2300=3.5. Δηλαδή κάνοντας στρογγυλοποίηση θα χρειαστούμε 4 ηλεκτροβανες. Καλό είναι να αφαιρούμε από την αρχική παροχή ένα 10-20% τις απώλειες παροχής από τις τριβές.
    Κάτι παρόμοιο Θα κάνουμε και με το σχέδιο μας αφού πρώτα επιλέξουμε το είδος των εξοκτευτηρων μας. Για παράδειγμα: Στην επιφάνεια Α επιλέγουμε στατικούς πολλαπλών περιστρεφόμενων ακτίνων, στη Β στατικούς πολλαπλών περιστρεφόμενων ακτίνων, στη Γ στατικούς και στη Δ γραναζωτους. Αν η πίεση και παροχή του δικτύου ήταν επαρκής το σχέδιο μας θα ήταν κάπως έτσι:

Στην αρχή βάζουμε μια κεντρική ηλεκτοβανα(χρώμα ροζ) για λόγους ασφαλείας και για να μην καταπονουνται από την στατική πίεση όλες οι ηλεκτροβανες μας. Στη συνέχεια αφού η παροχή μας είναι επαρκείς χρησιμοποιούμε μια ηλεκτροβανα για κάθε ομάδα ομοειδών εκτοξευτήρων. Αυτό γίνεται για να έχουμε ομοιόμορφο πότισμα ανα επιφάνεια. Κάθε τύπου εκτοξευτήρας έχει διαφορετική παροχή ανα επιφάνεια και θέλει διαφορετικό χρόνο ποτίσματος. Έτσι έχουμε μια ηλεκτροβανα(μοβ) για την επιφάνεια Α-Β(mp rotator) ,μια ηλεκτροβάνα(κοκκινη) για την Γ (στατικοι) και μια ηλεκτροβάνα(πράσινη) για την Δ(γραναζωτοι). Για να μοιράζεται η παροχή και η πίεση ομοιόμορφα στους εκτοξευτήρες καλό είναι οι σωληνώσεις να διαιρούνται  σε 2 γραμμές και να μην έχουν τους εκτοξευτήρες εν σειρά σε μια γραμμή. Σε περίπτωση που η πίεση και η παροχή για κάθε επιφάνεια δεν επαρκεί, τότε χρησιμοποιούμε περισσότερες ηλεκτροβανες για κάθε επιφάνεια.
    Έτσι σύμφωνα με τις υποθετικές μετρήσεις, στην επιφάνεια Δ θα πάρουμε πληροφορίες από τους πίνακες της εταιρίας του γραναζωτου εκτοξευτήρα  που θα χρησιμοποιουσουμε. Αν χρησιμοποιήσουμε τον PGP red με ακροφυσιο4 (βλέπε πίνακα) σε πίεση 2,5 bar θα μας δίνει παροχή 300l/h. Αυτό το ακροφυσιο το χρησιμοποιούμε για τις 4γωνιες 90°της επιφάνειας Δ. Για τους 2 εκτοξευτήρες 180° πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ακροφυσιο διπλάσιας παροχής διότι η κεφαλή κατά την περιστροφή της σαρώνει διπλάσια επιφάνεια σε σχέση με τις γωνίες 90°. Έτσι στους 2 μεσαίους εκτοξευτήρες θα βάλουμε ακροφυσιο νούμερο 6 που μας δίνει παροχή 510lt/h(σε πίεση 2,5 bar). Σύμφωνα με τα παραπάνω η συνολική παροχή είναι 4 Χ 300 + 2 Χ 510 = 2220 lt/h. Οι αρχικές υποθετικές μετρήσεις στην αρχή του άρθρου λένε ότι στα 2,5 bar η παροχή της βρύσης μας είναι 1400 lt/h. Αφαιρώντας και ένα ποσοστό 10-15% λόγω τριβών καταιβαινει στα 1200 lt/h. Αρα 2220/ 1200=1,85 δηλαδή 2 ηλεκτροβανες για την επιφάνειά Δ
        Στην Επιφάνεια Α-Β θα χρησιμοποιήσουμε 4 MP2000 Rotator  90° για τις γωνίες της επιφάνειας Α και άλλους 2 MP2000 Rotator  180° για τη μέση. Στην μακρόστενη επιφάνεια Β 1 MP LEFT STRIP Rotator, 1 MP RIGHT STRIP Rotator και  4 MP SIDE STRIP Rotator. Έτσι η συνολική παροχή στα 2,5 bar είναι:
4 X 86lt/h + 2 X 160lt/h + 1 X 48lt/h + 1 X 48lt/h + 4 X 93lt/h =1132lt/h


Αρα 1132/ 1200=0,94 δηλαδή 1 ηλεκτροβανα για την επιφάνεια Α-Β



    Στην επιφάνεια Γ θα χρησιμοποιήσουμε τους 4 στατικούς εκτοξευτήρες 12Α 90 °  και 2 των 180° οι οποίοι σε πίεση 2,5 bar έχουν παροχή 4 Χ 160lt/h  και 2 Χ 320lt/h αντίστοιχα , σύνολο 1280lt/h ,  ενώ σε πίεση 2,1 bar έχουν παροχή 4 Χ 150lt/h και 2 Χ 290lt/h αντίστοιχα , σύνολο 1180lt/h
Αρα και στην επιφάνεια Γ θα χρειαστούμε μια ηλεκτροβανα.


Επομένως το σχέδιο μας  με τις σωληνώσεις παίρνει την εξής μορφή κάνοντας αλλαγές μόνο στο δίκτυο ποτίσματος της επιφάνειας Δ:

Όσον αφορά το πάχος των σωληνώσεων που θα χρησιμοποιήσουμε, το παρακάτω νομόγραμμα για σωλήνες πολυαιθυλενίου μας δίνει τις απώλειες πίεσης σε kpa/m(ή bar/100m) που θα έχουμε σε σχέση με την παροχή και το πάχος του σωλήνα:
Κάθετα αριστερά είναι οι τιμές απώλειας πίεσης kPa/m ή bar/100m. Οριζοντίως κάτω είναι η παροχή του σωλήνα(λίτρα/δευτερόλεπτο) και οι διαγώνιες γραμμωσεις μας δείχνουν τις τιμές των εξισώσεων για κάθε σωλήνα ξεχωριστά ανάλογα με την εξωτερική διάμετρο του σωλήνα (χιλιοστά) και το πάχος του πλαστικού τοιχώματος που είναι κατασκευασμένος.
Παραδειγμα: 100m σωληνας Φ25 με παχος τοιχωματος 2,3mm  οταν παρεχει νερο 0,4lt/sec (1440lt/h) εχει απωλειες πιεσης 1bar



Για οποιον δυσκολεύεται να το κατανοήσει:
Ενδεικτικες παροχες αναλογα με τη διατομη του σωληνα ειναι: 
Φ16: 580 λίτρα /ώρα 
Φ20: 1100 λίτρα/ώρα 
Φ25: 1800 λίτρα /ώρα
Φ32: 3050 λίτρα /ώρα 
Φ40: 5400 λίτρα /ώρα 
Φ50: 8400 λίτρα /ώρα 
(Οι παραπάνω παροχές έχουν υπολογιστεί με πίεση 4atm στην πηγή του νερού (βρύση).
Η πίεση των 4atm είναι η μέση πίεση στο δίκτυο ύδρευσης.) 



























     Στο σχέδιο μας εμείς θα χρησιμοποιήσουμε σωλήνα Φ25 για τις πράσινες ηλεκροβανες, Φ25 για την κόκκινη και στην πορεία θα χωρίζεται 2σωλήνες Φ20.Τέλος στη μοβ ηλεκτροβανα σωληναΦ25 στην αρχή και στην πορεία  σε 2 σωλήνες Φ20.
  



Αφού τελειώσουμε τη μελέτη μας κάνουμε αγορά των υλικών που χρειαζόμαστε.
 Θα χρειαστούμε:
5 ηλεκτροβανες(1 κεντρική +άλλες 4)
1 προγραμματιστή ρεύματος 4 στάσεων
6κλωνο καλώδιο
1 φρεάτιο για τις ηλεκτροβανες
υλικά συνδεσμολογίας
σωληνώσεις(120m Φ25, 60m Φ20 και 30m φ16)


Σε περίπτωση που δεν έχουμε ρεύμα θα αναγκαστούμε να βάλουμε ειδικές ηλεκτροβανες με ενσωματωμένο προγραμματιστή μπαταρίας.

Για να περαστούν υπογείως οι σωληνώσεις σκάβουμε ένα αυλάκι βάθους 30cm με την κατάλληλη πορεία και τοποθετούμε τις σωληνώσεις. Καλό είναι οι εκτοξευτήρες να μην συνδεθούν άμεσα με αυτές τις σωληνώσεις αλλά έμμεσα μέσω σωλήνα Φ16 με μήκος περίπου 1m. Έτσι ο εκτοξευτηρας θα έχει την ευελιξία να τοποθετείται και να μετακινείται πιο εύκολα στο σημείο και στο βάθος που θέλουμε.
  Για την συνδεσμολογία θα κόψουμε το σωλήνα περίπου 1m απόσταση από εκεί που θα μπει ο εκτοξευτηρας, και θα τον συνδεσμολογήσουμε με ταφ lock θηλυκό. Στο θηλυκό σπείρωμα θα βιδώσουμε ,βάζοντας τεφλόν, γωνία φισ αρσενικό(πίπα) ακεταλλης(όχι πολυαιθυλενίου).Σε αυτό θα συνδέσουμε 1m περίπου σωλήνα Φ16. Για να μπει ο σωλήνας καλά στο φις τον περιστρέφουμε δεξιά-αριστερά για να μαγκώσουν τα εσωτερικά του τοιχώματα του σωλήνα γερά στις αυλακώσεις του φις. Στην άλλη άκρη του σωλήνα ενώνουμε τον εκτοξευτηρα μέσω πίπας ακεταλλης. Ο εκτοξευτηρας τώρα έχει την ευκολία  να τοποθετηθεί στο σημείο που θέλουμε και στο βάθος που θέλουμε. Αντι για ταφ lock θηλυκό σε κεντρικό σωλήνα Φ32 και άνω χρησιμοποιήσουμε και ένα άλλο υλικό συνδεσμολογίας που λέγεται <σέλα> , αλλά σε σωληνες μικροτερες του Φ32 δε θα το συνιστούσα γατί παρουσιάζει συχνά κίνδυνους διαρροής είτε κατά την εγκατάσταση είτε μετά από κάποια χρόνια.

σέλλα

http://www.texnagron.gr/%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B4%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82-lock-%CF%84%CE%B1%CF%86-%CE%B8%CF%85%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%8C-p-1338.html


 Σε περίπτωση που ο κεντρικός σωλήνας είναι στο τελείωμα του, χρησιμοποιούμε συστολικό lock και τον συνδέουμε με Φ16
http://www.texnagron.gr/%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%86%CE%B9%CF%83-%CF%83%CF%80%CE%B5%CE%AF%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82-p-1176.html

Μόλις τελειώσουμε τις συνδεσμολογίες με τους εκτοξευτήρες, θαβουμε κατά τόπους τους σωλήνες αφήνοντας ορατά τα σημεία των συνδέσμων για να τα σιγουρευτούμε αργότερα ότι δεν υπάρχουν διαρροές. Στο σημείο που έχουμε επιλέξει να βάλουμε τις ηλεκτροβανες, σκάβουμε στο κατάλληλο βάθος
και με τη βοήθεια κολλεκτερ ρακορ ενώνουμε τις ηλεκτροβανες παράλληλα και τις συνδέουμε με τους κεντρικές σωληνώσεις των εκτοξευτήρων. Πριν το κολλεκτερ τοποθετούμε μια κεντρική βάνα την οποία συνδέουμε με το κεντρικό δίκτυο παροχής. Επίσης στο κεντρικό δίκτυο παροχής καλό είναι να βάλουμε και μια κεντρική ηλεκτροβανα(master valve) για λόγους ασφαλείας.

Στη συνέχεια προστατεύουμε τις ηλεκτροβανες μέσα σε φρεάτιο  για να  έχουμε εύκολη πρόσβαση και έλεγχο. Στον πατο του φρεατίου βάζουμε γεωύφασμα και χαλήκι για να μην μπαίνουν λάσπες.

Στη συνεχεια τοποθετουμε τον κεντρικο προγραμματιστη πανω σε τοιχο σε προστατευμενο μερος κοντα σε παροχη ρευματος και περναμε πολυκλονο καλωδιο απο τον προγραμματιστη προς στις ηλεκροβανες και κανουμε τις καταλληλες ενωσεις σημφωνα με τις οδηγιες του προγραματιστη
Ανοιγουμε τις ηλεκτροβανες και ελενχουμε αν εχουμε διαρροες στις συνδεσμολογιες. Αφου βεβαιωθουμε οτι δεν υπαρχουν προβληματα διαρροης θαβουμε ολες τις σωληνωσεις. Στη συνεχεια ελενχουμε και ρυθμιζουμε τους εκτοξευτηρες να ποτιζουν σωστα